Ηρθε ένα ωραίο κορίτσι από το belafonte ντυμένο στα μαυρα, μαυρα μαλλιά,  χτυπησε την πόρτα και ζήτησε 2 αφίσες για να βάλει απέναντι, είπε ότι είχε δει το Faust στο Εθνικό και της άρεσε, εγώ καθόμουν με τον Βασίλη τον Μαυρογεωργίου πίναμε και μιλάγαμε, ξαφνιαστήκαμε λίγο αλλά ήταν ωραία άβολα, πιο μετά θα τρώγαμε μαζί με την Αγγελική, πιο μετά θα πηγαίναμε στο belafonte το κορίτσι θα καθόταν στο τραπέζι μας, πιο μετά θα έφευγε ο Βασίλης και θα ερχόταν ο Χρήστος θα μιλάγαμε για το Κατερίνη, πιο πρίν θα μου μιλούσε ο Βασίλης για την παράσταση που θέλει να κάνει την επόμενη χρονιά στο Θέατρο του Νέου Κόσμου εγώ θα του διάβαζα Ζήσιμο Λορεντζάτο και θα του έλεγα να προσέξει το φεγγάρι, μετά θα σκεφτόμουν ότι όλες οι δυνατότητες στις ζωές των ανθρώπων είναι ανοιχτές, ότι είναι όμορφο πράγμα να είσαι ζωντανός- βασανιστικά όμορφο- και θα πήγαινα για ύπνο.

Το κορίτσι ήταν η Ηρώ.