Σήμερα που ξαναδιάβασα πάλι τους Καταστασιακούς και ενώ αναρωτιέμαι πόσο χρειάζεται το πρόσχημα μιας ιστορίας για να επικοινωνήσεις με τους ανθρώπους, έπεσα στο παρακάτω απόσπασμα:

 Ανάλογα με το τί ζητάτε, διαλέξτε μια περιοχή, μια πόλη με μεγαλύτερο ή μικρότερο πληθυσμό, ένα δρόμο με μεγαλύτερη ή μικρότερη κίνηση. Χτίστε ένα σπίτι. Επιπλώστε το. Επωφεληθείτε στο έπακρο από από τη διακόσμηση και τον εξωτερικό περίγυρο. Επιλέξτε την εποχή και την ώρα. Συγκεντρώστε τους κατάλληλους ανθρώπους, καθώς και τους δίσκους και τα ποτά που ταιριάζουν στην περίσταση. Ο φωτισμός και η κουβέντα πρέπει προφανώς να είναι κατάλληλα για την περίσταση όπως και ο καιρός ή οι αναμνήσεις σας. Αν δεν έχετε κάνει λάθος στους υπολογισμούς σας το αποτέλεσμα θα σας ικανοποιήσει

Η παραπάνω ασαφής διατύπωση περιγράφει ακριβώς τις ζωές μας, τις συναντήσεις μας και τις δυνατότητές τους.

Στις φωτογραφίες ο ιδιοκτήτης του σπιτιού ο εικαστικός Γιώργος Ξένος μας μιλάει για το ποιοί και πόσοι περάσαν πριν από μας από το σπίτι. Ωραίο βράδυ ήταν.